Ballada wrześniowa

Sobota, 17 września 2016 (11:55)

            Długośmy na ten dzień czekali
            z nadzieją niecierpliwą w duszy,
            kiedy bez słów towarzysz Stalin
            na mapie fajką strzałki ruszy.

            Krzyk jeden pomknął wzdłuż granicy
            i zanim zmilkł zagrzmiały działa.
            To w bój z szybkością nawałnicy
            Armia Czerwona wyruszała.

            A cóż to za historia nowa?
            Zdumiona spyta Europa,
            Jak to? To chłopcy Mołotowa
            i sojusznicy Ribbentropa.

            Zwycięstw się szlak ich serią znaczy,
            sztandar wolności okrył chwałą
            głowami polskich posiadaczy
            brukują Ukrainę całą.

            Pada Podole, w hołdach Wołyń,
            lud pieśnią wita ustrój nowy,
            płoną majątki i kościoły
            i Chrystus z kulą w tyle głowy.

            Nad polem bitwy dłonie wzniosą
            we wspólną pięść co dech zapiera
            nieprzeliczone dzieci Soso,
            niezwyciężony miot Hitlera.

            Już starty z map wersalski bękart,
            już wolny Żyd i Białorusin,
            już nigdy więcej polska ręka
            ich do niczego nie przymusi.

            Nową im wolność głosi „Prawda”,
            świat cały wieść obiega w lot:
            że jeden odtąd łączy sztandar
            gwiazdę, sierp, hakenkreuz i młot.

            Tych dni historia nie zapomni,
            gdy stary ląd w zdumieniu zastygł
            i święcić będą nam potomni
            po pierwszym września - siedemnasty.

            Jacek Kaczmarski

---